ග්රැම්පියන ජාතික වන උයන 4: නැරඹුම් ස්ථාන කීපයක්
අපි 'රීඩ් ලුක්අවුට්' එකෙන් එළියට ගිහිල්ලා ආයිත් ප්‍රධාන පාරට දාගත්තා මැකෙන්සි ෆෝල් යන්න කියලා. මේ විදියට අපි යනකොට, අපිට හම්බ වුනා 'බොරෝනියා ලුක්අවුට්' එකට යන්න හරවන්න තියෙන පාර. සනත්ගෙ හිතේ එහෙත් යන්න. අපි එන ගනම් යං කියලා එයාව පොඩ්ඩක් නොමග යවලා, කොහොම හරි මේ දිය ඇල්ල බලන්න වැඩේ සෙට් කරගත්තා. ගොඩාක් දුර යන්න තිබ්බේ නෑ, ටික වෙලාවකින් අපි එතනට ගියා. ඉස්සෙල්ලාම අර කීව අවශ්‍යතාවය ඉටු කරගෙන, බැලුවා කොච්චර දුරද කියලා. බැලින්නං මීටර පන්දීයක් විතර තියෙනේ. අවුලක් නෑ, ගොඩ දාගන්න පුළුවන්. කොච්චර කකුල් රිදුනත් නොගිහින් ඉන්න බෑනේ දැන්. අනික සනත ආසයි දිය ඇල්ල බලන්න යන්න.
අපිට පහළට තමයි යන්න තියෙන්නේ. අපි මෙහෙම යනකොට යනකොට විස්සක තිහක විතර සෙට් එකකුත් හමබ උනා. ඒකෙන් ඉතිං අපිට උනේ අපි යන ගමනේ පතිරෝදය වැඩි උන එක. ඒකට කමක් නෑ කියලා හිතාගෙන, එයාලව ශේප් එකේ පහු කරගෙන අපි ඉදිරියට ඇඳුනා. යන්න යන්න පහළටම තමයි යැවෙන්නේ. බැලින්නං දිය ඇල්ල තියෙන්නේ පහළ අපි යන්නේ ඒකේ උඩ ඉදන් පහළට. එක තැනක තිබ්බා පොඩි අට්ටාලයක් ගහලා. අපි එතනට ගිහින් බැලුවම, මෙහෙම ලස්සනට පේනවා අපිට යන්න තියෙන ගමන් මග. ලොකූ රව්මක් හැඩේට හිමීට පහළට බහින්න ඕනී. පේන විදියට ඊට පස්සේ දිය ඇල්ල තියෙන්නේ. අපිට ඇහෙන්වා දිය ඇල්ල ලඟ ඉන්න මිනිස්සුන්ගෙ කථා සද්දේත්. ඒ කියන්නේ හරියටම අපිට පහළින් තමයි මේ දිය ඇල්ල තියෙන්නේ. දැන් නං ඉවසුමක් නෑ මෙතනට යන කං. එහෙම කියලා දුවන්න යැ, කකුල් රිදෙනවනේ. මට ආයිත් මතක් වෙන්නේ ඒ කාලේ. ඉස්සරනං අපි සුරුස් ගාලා පිම්මේ දුවගෙන යනවා, ඒක හරි විනෝදයි. අපි ඉස්සර අම්මලත් එක්ක කොහේ හරි යන කොට, අපි ඉස්සරවෙලා දූවගෙන යන්වා, ඒ කල්ලා එයාල එනකං අපි කොහෙට හරි වෙලා වාඩි වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා. පැයකට විතර පස්සේ එයලා එනවා. අපි ඉතින් කතාවෙන් කතාවෙන් දිය ඇල්ල ලඟටම ආවා.
මුලින් ඒක පෙනුනේ පුංචි දිය පාරක් විදියට. පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ පහළට යනකොට තමයි එයාගේ නියම ස්වරූපය පෙන්න ගත්තේ. ඒකත් හරියට නිකං කලනය වගේ. මුලින් එක විදියක්, එයාට තියෙන්නේ අමුතු විදියක ලස්සනක්. මම මේ කීවේ 'සීමා' ගැන. ඒක ඇතුලට යනකොට යනකොට තමයි එයාගෙ නියම ස්වරූපය, නියම ලස්සන පේන්න ගන්නේ. පොඩ්ඩක් ගැඹුරින් ඒක අධ්‍යනය කරනකොට, අවකලනය මුනගැහිලා, අනුකලනය මුනගැහිලා, එයාලත් එක්ක පොඩ්ඩක් කාලය ගත කරනකොට, එයාලගෙන් වැඩ ගන්නකොට තමයි ඇත්තටම තේරෙණ්නේ කලනය කොච්චර ලස්සනයිද කියලා. මේ දිය ඇල්ලත් ඒ වගේමයි. අපි පහළට යන්න යන්න, එයාගෙ නොයෙකුත් ස්වරූපයන්, එයාගෙ ලස්සන පේන්න ගත්තා. එයාගෙ නියම ස්වරූපය පෙනුනේ පහළටම ගියාම.
මම හිතන්නේ වෙලාව හත හමාරට විතර ඇති. කිරිකොක් සුදින් යුත් හොදින් වැඩුනු කොක්කු කීපදෙනක්ම පහළ නිම්නයේ පියා සරමින් සිටියා. උන්ට කොච්චර ලස්සනට මේ පරිසරය පේනවා ඇද්ද කියලා, එයාල දිහත් ටික වෙලාවක් බලාන හිටියා. එතන හරිම නිස්කලංකයි. මම ඒ නිහැඩියාවට හරිම කැමතියි.
දැන් ඉතින් යන්නයි ලෑස්තිය. විනාඩි හතලිහක විතර දුරක් යන්න ඕනි අපි නවතින තැනට. මේ ගමන යන්න සැලසුම් කරේ අන්තිම මොහොතෙ නිසා, ලග පාත ලැඟුම් හල් ඔක්කොම ඉවර වෙලා අපි එකක් වෙන් කරන්න හදන කොට, ඒ නිසා ටිකක් දුර එකක් තමයි හම්බ උනේ. අපි මේ වන උයනෙන් එළියට ආවම කරන්න තිබ්බේ කෙලින්ම C261ට දාගෙන ස්ටාවෙල් යන්න. දැන්නම් හොදටම කළුවරයි, පාර හරිම පාළුයි. පාරෙ වේග සීමාව 80 උනත් ඒ වේගෙන්මනම් යන්න බෑ පුතෝ, මේ කැලේ, අනික රෑ, සත්තු පාර මාරුවෙන්න පුළුවන්. මගේ හිතට නම් හරි බයයි.
ඊ ලඟ කොටසින් බලමු අපිට කරදරගක් නැතිව නවාතැන්පොළට යන්න හැකි උනාද කියලා. සැමට ජය.
මම මේ ලියන විදිය හොඳද, අවුල්ද, විස්සර වැඩි වෙන්න ඕනිද, අඩු වෙන්න ඕනිද, ලියන එක අල්ලාම දාන්නද කියලත් වචනයක් ලියාගෙන යන්න හොඳේ.
අපි 'රීඩ් ලුක්අවුට්' එකෙන් එළියට ගිහිල්ලා ආයිත් ප්‍රධාන පාරට දාගත්තා මැකෙන්සි ෆෝල් යන්න කියලා. මේ විදියට අපි යනකොට, අපිට හම්බ වුනා 'බොරෝනියා ලුක්අවුට්' එකට යන්න හරවන්න තියෙන පාර. සනත්ගෙ හිතේ එහෙත් යන්න. අපි එන ගනම් යං කියලා එයාව පොඩ්ඩක් නොමග යවලා, කොහොම හරි මේ දිය ඇල්ල බලන්න වැඩේ සෙට් කරගත්තා. ගොඩාක් දුර යන්න තිබ්බේ නෑ, ටික වෙලාවකින් අපි එතනට ගියා. ඉස්සෙල්ලාම අර කීව අවශ්‍යතාවය ඉටු කරගෙන, බැලුවා කොච්චර දුරද කියලා. බැලින්නං මීටර පන්දීයක් විතර තියෙනේ. අවුලක් නෑ, ගොඩ දාගන්න පුළුවන්. කොච්චර කකුල් රිදුනත් නොගිහින් ඉන්න බෑනේ දැන්. අනික සනත ආසයි දිය ඇල්ල බලන්න යන්න.
අපිට පහළට තමයි යන්න තියෙන්නේ. අපි මෙහෙම යනකොට යනකොට විස්සක තිහක විතර සෙට් එකකුත් හමබ උනා. ඒකෙන් ඉතිං අපිට උනේ අපි යන ගමනේ පතිරෝදය වැඩි උන එක. ඒකට කමක් නෑ කියලා හිතාගෙන, එයාලව ශේප් එකේ පහු කරගෙන අපි ඉදිරියට ඇඳුනා. යන්න යන්න පහළටම තමයි යැවෙන්නේ. බැලින්නං දිය ඇල්ල තියෙන්නේ පහළ අපි යන්නේ ඒකේ උඩ ඉදන් පහළට. එක තැනක තිබ්බා පොඩි අට්ටාලයක් ගහලා. අපි එතනට ගිහින් බැලුවම, මෙහෙම ලස්සනට පේනවා අපිට යන්න තියෙන ගමන් මග. ලොකූ රව්මක් හැඩේට හිමීට පහළට බහින්න ඕනී. පේන විදියට ඊට පස්සේ දිය ඇල්ල තියෙන්නේ. අපිට ඇහෙන්වා දිය ඇල්ල ලඟ ඉන්න මිනිස්සුන්ගෙ කථා සද්දේත්. ඒ කියන්නේ හරියටම අපිට පහළින් තමයි මේ දිය ඇල්ල තියෙන්නේ. දැන් නං ඉවසුමක් නෑ මෙතනට යන කං. එහෙම කියලා දුවන්න යැ, කකුල් රිදෙනවනේ. මට ආයිත් මතක් වෙන්නේ ඒ කාලේ. ඉස්සරනං අපි සුරුස් ගාලා පිම්මේ දුවගෙන යනවා, ඒක හරි විනෝදයි. අපි ඉස්සර අම්මලත් එක්ක කොහේ හරි යන කොට, අපි ඉස්සරවෙලා දූවගෙන යන්වා, ඒ කල්ලා එයාල එනකං අපි කොහෙට හරි වෙලා වාඩි වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා. පැයකට විතර පස්සේ එයලා එනවා. අපි ඉතින් කතාවෙන් කතාවෙන් දිය ඇල්ල ලඟටම ආවා.
මුලින් ඒක පෙනුනේ පුංචි දිය පාරක් විදියට. පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ පහළට යනකොට තමයි එයාගේ නියම ස්වරූපය පෙන්න ගත්තේ. ඒකත් හරියට නිකං කලනය වගේ. මුලින් එක විදියක්, එයාට තියෙන්නේ අමුතු විදියක ලස්සනක්. මම මේ කීවේ 'සීමා' ගැන. ඒක ඇතුලට යනකොට යනකොට තමයි එයාගෙ නියම ස්වරූපය, නියම ලස්සන පේන්න ගන්නේ. පොඩ්ඩක් ගැඹුරින් ඒක අධ්‍යනය කරනකොට, අවකලනය මුනගැහිලා, අනුකලනය මුනගැහිලා, එයාලත් එක්ක පොඩ්ඩක් කාලය ගත කරනකොට, එයාලගෙන් වැඩ ගන්නකොට තමයි ඇත්තටම තේරෙණ්නේ කලනය කොච්චර ලස්සනයිද කියලා. මේ දිය ඇල්ලත් ඒ වගේමයි. අපි පහළට යන්න යන්න, එයාගෙ නොයෙකුත් ස්වරූපයන්, එයාගෙ ලස්සන පේන්න ගත්තා. එයාගෙ නියම ස්වරූපය පෙනුනේ පහළටම ගියාම.
අපි දිය ඇල්ල දිහා බලා ගෙන හිටිය ගොඩාක් වෙලා. අදියර තුනකින් සමන්චිත මේ දිය ඇල්ල, සීමා, අවකලනය, අනුකලනය කියන කොටස් තුනෙන් යුත් කලනය වගේම තමයි. මොකද්ද මේ 'කලනය' කියල කවුරු හරි දන්නැත්තං කරන්න තියෙන්නේ ලඟම තියෙන පොත් කඩේට ගිහිල්ලා 'කලනය' කියල තියෙන පොතක් අරන් කියනව එක. ඒක හරි වැදගත් දෙයක්. ගණිත, විද්‍යා විතරක් නෙවෙයි වානිජ, කලා ශේත්‍රයන්වල ඉන්න අයටත් කලනය භාවිතයෙන් වැඩ ලේසි කරගන්න පුළුවන්. කොහොමහරි අපි මේ දිය ඇල්ලේ සුන්දරත්වය විදිමින් ඉන්නකොට, අර කලින් කීව සෙට් එකේ එකා එක ඇවිත් නිහැඩියාවට බිදලා, කෑකෝ ගහන්නත්, නොයෙක් ආකාරයේ ලොකු ලොකු, දුරකථන, ටැබ්ලට්, කැමරා ගෙන නන් අයුරින් පිතූර ගන්න තියා ගත්ත. කොහොම නමුත් තාමත් සීත කාලේ ඉවරෙටම ඉවර නැති නිසා, කවුරුත් වතුරට නම් බැස්සේ නෑ. මෙහෙම ඉදල ඉදල, "හරි දැන් ඇති, අපි යං" කියල හිතිච්ච ගමන් අපි ආපහු හැරිලා පඩි නැගගෙන උඩට යන්න ගත්තා.
දැන්නං කකුල් රිදෙනවා අම්බානක, ඒත් ඉතින් මේ මහ කැලයක් මැද නවතින්න යැ, රෑ වේගෙනත් එනවා. ඒ නිසා ඉතින් කොහොම හරි අමාරුවෙන් අමාරුවෙන් පියවෙරෙන් පියවර ඉහළටම ගියා සිංදුවකුත් කියාගෙනම. අර සෙට් එක තාම පහළ, සෑහෙන වෙලාවක් යයි උඩට එනකොට. පුංචි කාන්ඩක් එක්ක ගමන් යනෙ එක ලේසියි, ඉක්මන් වගේම නම්‍යශීලී. හැබැයි කට්ටිය වැඩි වෙනකොට ෆන් එකත වැඩියි. හැක්.
අපි ඇවිල්ලා වාහනේට නැංගේ, "හරී ආපහු හැරේන් ගැර්ම්පියන් වලට ආයුබෝවන්" කියලා, ස්ටාවෙල් බලා අපේ නැවතුම කරා. අපි මෙහෙම එනකොට, ආයෙන් අර එනකොට යං කියලා ඉතිරිකරගෙන හිටිය 'බොරෝනියා ලුක්අවුට්' එකට යන පාර හම්බ උනා. "දැන් ඉතින් රෑ වෙලානි, ඕනි නෑ නේද" කියල මම කීවම, "නෑ නෑ ගිහිල්ලම යං" කියල කෙලින්ම ගත්තා වමක්. මේ පාරෙ කිලෝමීටර හතරක් විතර යන්න තියෙනවා. එන්න එන්නම අවටින් කළුවර වෙනවා, පාරෙ වාහනයක් පේන්නවත් නෑ. ගොඩ වෙලාවකට පස්සේ එකක් ගියා අනිත් පැත්තට. මගේ හිතටනම් දැන් හරි බයයි. අපි හැරිලා යං කියලා කීපවිඩක්ම කීවක්, හැරෙන පාටක් නම් නෑ. අපි මෙහෙම බයන් බයෙන් යනකොට යන්කොට, පාර අයිනේ හිටියා කැන්ගරුවෙක්. ඌ අපි එනවා දැකලා,
"ආපෝ අන්න කවුද මිනිස්සු වගයක් එනවා, විනාසයි"
කියල කැලේට පැනලා ගියා. මම ඉතින් ටික දුර ගිහි සනත්ට කීවා, "දැක්කද කැන්ගරුවෙකුත් හිටියා, දැන් සත්තුත් පාරට එනවා, අපි යං අනේ" කියලා.
"කැන්ගරුවෙක් හිටියා? මම දැක්කේ නෑනි. මට පෙන්නන්න එපැයි"
කියලා එයා බෙරිහන් දෙනවා, කැන්ගරුවා පෙන්නුවේ නෑ කියලා. මම හිතුවෙ දැක්කා කියලා. ඇයි දෙයියනේ රියදුරු උනාම පාරෙ තියෙනෙ දේ දකින්න එපැයි. අපිට වැඩි දුර යන්න උනේ නෑ, පොට් එකට ඇවිල්ලා. පයින් යන්න දේකුත් නෑ. බැහැල ආවට පස්සේ නම් හිත පිරුනා. හරිම ලස්සනයි. ආවට පාඩු නෑ. අවට කළුවරත් එක්ක, අපි කලින් දැකපු කදු ටිකම, ඒ නිම්නෙම වෙනත් කෝණෙකින්, වෙන් මුහුණුවරකින් පේන්න තිබුනා.
දැන් ඉතින් යන්නයි ලෑස්තිය. විනාඩි හතලිහක විතර දුරක් යන්න ඕනි අපි නවතින තැනට. මේ ගමන යන්න සැලසුම් කරේ අන්තිම මොහොතෙ නිසා, ලග පාත ලැඟුම් හල් ඔක්කොම ඉවර වෙලා අපි එකක් වෙන් කරන්න හදන කොට, ඒ නිසා ටිකක් දුර එකක් තමයි හම්බ උනේ. අපි මේ වන උයනෙන් එළියට ආවම කරන්න තිබ්බේ කෙලින්ම C261ට දාගෙන ස්ටාවෙල් යන්න. දැන්නම් හොදටම කළුවරයි, පාර හරිම පාළුයි. පාරෙ වේග සීමාව 80 උනත් ඒ වේගෙන්මනම් යන්න බෑ පුතෝ, මේ කැලේ, අනික රෑ, සත්තු පාර මාරුවෙන්න පුළුවන්. මගේ හිතට නම් හරි බයයි.
ඊ ලඟ කොටසින් බලමු අපිට කරදරගක් නැතිව නවාතැන්පොළට යන්න හැකි උනාද කියලා. සැමට ජය.
මම මේ ලියන විදිය හොඳද, අවුල්ද, විස්සර වැඩි වෙන්න ඕනිද, අඩු වෙන්න ඕනිද, ලියන එක අල්ලාම දාන්නද කියලත් වචනයක් ලියාගෙන යන්න හොඳේ.
